Peruwiańska artystka korzystająca z różnorodnych mediów, sięgająca strategicznie po techniki rzemieślnicze, cyfrowe oraz akademickie. Działa chętnie kolektywnie, z innymi artystami i twórcami ludowymi. Jej twórczość jest analityczna, często oparta o badania naukowe i własne eksploracje antropologiczne. Estetyka, w której oscyluje jest mieszanką reprezentacji i redukcji do najważniejszych elementów kompozycyjnych: formy, koloru, faktury. W rezultacie prace, które tworzy są subtelne, wyrafinowane i piękne na powierzchni, ale bardzo skomplikowane w warstwie treści. Są one kulminacją długiego procesu badawczego i twórczego, który uwzględnia społeczne, ekologiczne, geograficzne i kulturowe uwarunkowania materiałów, metod wykonania i tematów. Stanowią one jej interpretację złożonych relacji człowieka z ciałem, związków intymnych oraz stosunków z naturą.
Ana Teresa Barboza nie kontestuje rzeczywistości, nie krytykuje ani nie podważa porządków istniejących, czy to społecznych czy naturalnych. Ona rozkłada ją na czynniki pierwsze, bada jej warstwy i zależności między nimi. Poprzez dobór materiałów i łączenie wernakularnych i nowoczesnych technik zatrzymuje uwagę odbiorców. Daje im możliwość kontemplacji i inną formę aktywnego poznania złożonych problemów, wytworzonych przez emocje, kulturę lub naturę. Jej praktyka artystyczna łączy kilka wątków: osobisty, intymny i społeczny, wspólnotowy.
Media i strategie.
Praktyka artystyczna Any Teresy Barbozy opiera się na wykorzystywaniu wiedzy naukowej (episteme) i praktycznej (techne, metis). Wynika z badań terenowych, podróży i pobytów w różnych częściach Peru oraz z rozmów z rzemieślnikami, rolnikami, hodowcami.
Dokumentacja fotograficzna powstała podczas tych podróży często jest punktem wyjścia albo elementem nowych prac. Naturalne włókna, roślinne i zwierzęce, drewno, barwniki (mineralne albo roślinne), glina pozyskane w regionach są później budulcem, z którego powstają obiekty.
Ana Teresa Barboza jest z wykształcenia malarką. Z domu wyniosła praktyczne umięjętności kreatywne: szycie, haftowanie, szydełkowanie. Po studiach zajęła się projektowaniem i produkcją ubrań. Rodzinne tradycje pchnęły ją ku pracy z nićmi. Ta praca z kolei zaintrygowała do poznania sposobów wytwarzania włókien, przetwarzania ich w nici, wełnę, wiklinę. Potem farbowania ich, haftowania, tkania, plecenia.
Choć na początku kariery stosowała również sztuczne tkaniny oraz nici produkowane przemysłowo, obecnie substancje z jakich tworzy obrazy, rzeźby, instalacje są wyłącznie pozyskiwane tradycyjnie i lokalnie. Dzieje się tak, gdyż jak sama Ana Teresa Barboza mówi jak ważne są dla niej czas i proces powstawania prac, który odtwarza naturalne porządki morfogenezy i regeneracji przyrody. Media i forma jaką nadaje obiektom jest wprost zależna od tego jak ziemia, jej budowa, morfologia, rośliny rosnąca na niej, zwierzęta jedzące je, obieg wody, nasłonecznienie, wiatr funkcjonują w Peru.
Artystka odchodzi od tradycyjnej aplikacji metod. Gdy haftuje to nie tworzy dekoracji, nie upiększa tkanin użytkowych. Posługuje się haftem jak rysunkiem czy farbami malarskimi. Prace plecione lub tkane przybierają kształt miękkich rzeźb, konstalacji przedmiotów, infografik. Innym razem są to kolaże gdzie fotografia, rysunek łączone są z elementami wydzierganymi, utkanymi lub wyhaftowanymi.
Człowiek w relacjach z innymi i z naturą.
Anę Teresę Barbozy Intrygują też bezpośrednie, pragmatyczne związki i procesy, łączące społeczności z naturą, warunkujące przetrwanie ludzi jak tradycji włókienniczych oraz tkackich. Jest w tej praktyce echo dawnych cywilizacji andyjskich, ich uniwersów estetycznych, związanych silnie z klimatem, krajobrazem, florą i fauną tego regionu.
To nie jest sztuka narracyjna i ekspresyjna. Ona manifestuje i eksternalizuje artystycznie treści analityczne i kosmowizję rdzennej ludności. Bliżej jej tym samym do wartości, wierzeń i tradycji estetycznych wernakularnych. Jej materialność wynika z potrzeby zobrazowania harmonii z naturą i umiejscowienia człowieka w uniwersum naturalnym, a nie ponad nim. Tym samym oferuje ona wizję dekolonizującą to co widzialne, ważne i warte poznania.
Ana Teresa Barboza, na tle pracy Canastas unidas, wymyślonej wspólnie z partnerem artystki, architektem, Rafaelem Freyre, wytworzonej przez rzemieślników braci Samuela, Ebera i Davida Goicochea, z regionu Cajamarca. Praca była częścią wystawy "Destejer la imagen" (Rozpleść obraz) z 2017 roku.
Ana Teresa Barboza otulona kołdrą patchworkową jej autorstwa. Jes to praca z Tus palabras son lo unico que tengo en nuestra relacion a distancia, 2006.
Reprezentowana:
w Hiszpanii, przez Galerię La Gran - www.lagran.eu
w Peru, przez Galerię WU www.wugaleria.com
CV
1981 urodzona w Limie, Peru
2004-2011 prowadzi swoją markę modową: ANAT
2004-projektuje kostiumy do sztuki "Parias"
2006 projektuje kostiumy do spektaklu "Sabotaje"
2006 pierwsza nagroda w IX Konkursie sztuk wizualnych “Pasaporte para un Artista”, zorganizwanym przez Ambasadę Francji w Limie.
2008 pierwsza wystawa indywidualna Modos de vestir, w galerii Revolver w Limie
2010 Nagroda główna w drugim Konkursie Krajowym Malarstwa zorganizowanym przez Banco Central de Reserva del Perú.
2014 Rezydencja w la Cité Internationale des arts, Paryżu, we Francji
2015 Rezydencja w galerii Utopiana, Genewie, w Szwajcarii
2019 udział w Australian Tapestry Workshop Artist , Melbourne, Austrailia.
pierwsza nagroda w konkursie krajoym organizowanym przez Muzeum Sztuki Współczesnej "Arte e Innovación", Peru.
Edukacja
1999-2004 - licencjat, malarstwo, wydział sztukii Pontifica Universidad Catolica del Peru
2007-kurs krawiectwa w Mod'Art w Paryżu
2009- kurs krawiectwa w szkole Sofii Cenzano, w Limie
Wystawy
Indywidualne:
Rituales. La Gran y Espacio Líquido. Madrid. 2022
Tejer las piedras. MALBA. Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires. 2022
What Nature Allows. Nunu Fine Arts. Taipei, Taiwan. 2021
Ecosistema del agua. Con Rafael Freyre. Proyecto ganador del Premio Nacional MAC Arte en Innovación en el Museo de Arte Contemporáneo, Lima. 2019
Leer el paisaje. Wu Galería, Lima. 2016
Volver a mirar. Now contemporary art Gallery, Miami. 2014
Tejiendo el instante. Wu Galería, Lima. 2013
Animales familiares. Wu Galería, Lima. 2011
Modos de vestir. Galería Revolver, Lima. 2009
Zbiorowe:
23rd Biennale of Sydney. Sydney. 2022
XV Bienal de Cuenca. Ecuador. 2021
22 Bienal de Arte Paiz. Ciudad de Guatemala y Antigua. Guatemala. 2021
Un mundo que no existe. Espacio Líquido La Gran, Madrid. 2021
Australian Tapestry Workshop AIR19 exhibition, Melbourne. 2020
JUSTMAD. Stand de Espacio Líquido y La Gran, Madrid. 2020
Fear no more, says the heart. Nunu Fine Art, Taipei. 2019
Mudanza. Espacio Líquido y La Gran, Madrid. 2019
Creadoras. Defensoría del Pueblo, Lima. 2019
Weavers of the cloud. Fashion and Textile Museum, Londres. 2019
Rijswijk Textile Biennial. Museum Rijswijk, Rijswijk. 2019
ARCO 2019. Seleccionada en la sección Perú en Arco por la comisaria Sharon Lerner, Madrid. 2019
Abrir el horizonte. ICPNA San Miguel, Lima. 2019
En orden de aparición. Arte Peruano y Latinoamericano en la colección Hochschild. Real Academia de Bellas Artes de San Fernando, Madrid. 2019
Diálogos desde lo contemporáneo. Museo Central, Lima. 2019
Héritages. Centre d’art contemporain departemental l’artsenal, Dreux. 2018
Desordenar un sistema. Wu Galería, Lima. 2018
Tramando sentidos. Galería Forum, Lima. 2018
Alinear fisuras. Wu galería, Lima. 2018
Destejer la imagen. Muestra bipersonal con Rafael Freyre. Sala 770, Lima. 2017
Legado y divergencia: 78 años de arte en el centenario de la PUCP. Galería ICPNA, Lima. 2017
Atravesar una linea. Wu Galería, Lima. 2017
Intervención "in situ" realizada en la museografía de Trazos cortados. Casa de la literatura, Lima. 2017
De la Cámara Lúcida al Fax. Galería ICPNA, Lima. 2016
La Bête et l'adversité. Le común, Bâtiment d'art contemporain, Ginebra. 2015
De la Cámara Lúcida al Fax / Perú, país invitado. 23ª edición feria Estampa, Madrid. 2015
IV Bienal del fin del mundo. Mar del Plata, Argentina. 2014
Mundo imaginario. Galería John Harriman, Lima. 2014
Yo solo coso. Galería John Harriman, Lima. 2014
No view. Wu Galería, Lima. 2014
Expedición Amazonas. Galería Municipal de arte Pancho Fierro, Lima. 2013
Primera Década. Artes visuales del siglo XXI en Lima. Galería Germán Kruger Espantoso ICPNA, Lima. 2013
Intersecciones. Wu Galería, Lima. 2013
1000 metros de Pintura Peruana. Curada por Christian Bendayán. Noche en Blanco, Lima. 2012
La Tiranía de la Intimidad. Centro Cultural España, Lima. 2012
Terra Incógnita. Centro Cultural de España, Lima. 2012
Otra carne. Galería ICPNA San Miguel, Lima. 2012
Ważne prace
haft i transfer na tkaninę, 2008
Instrukcje, seria 12 haftów na tkaninie, każdy o wymiarach 30 x 25 cm, 2009
bez tytułu, prace, które zostały nagrodzone w 2010 roku w konkursie Banco Central de Reserva del Perú
Prace z cyklu Animales familiares, 2011
Prace z cyklu Suspensión, 2012
Doświadczenie bliskości, tkanina z bawełnianych nici i lin, rurka metalowa, 280 x 160 cm, przygotowana na wystawę "Leer el paisaje" (Czytając krajobraz), 2016
Koncept Ana Teresa Barboza, Rafael Freyre, Canastas unidas (Połączone kosze), wymyślonej wspólnie z partnerem artystki, architektem, Rafaelem Freyre, wytworzonej przez rzemieślników braci Samuela, Ebera i Davida Goicochea, z regionu Cajamarca. Praca była częścią wystawy "Destejer la imagen" (Rozpleść obraz) z 2017 roku.
Cieneguilla, Grafit i haft na tkaninie, tkanej nićmi bawełnianymi, 2014 z wystawy Volver a mirar (Powrót do patrzenia).
Koncept Ana Teresa Barboza, Rafael Freyre, Historias del Rimac, gobelin wyprodukowany przez Elvię Paucar przy wsparciu Liz Quispe i Mariel Reyes; Utkane na tradycyjnym krośnie i ręcznie haftowane. Bawełna i wełna owcza barwiona na kolory botaniczne przez różne społeczności w Andach i na wybrzeżu, 300 x 700 cm // 300 x 750 cm, 2020.
Ericeira, fotografia cyfrowa na papierze bawełnianym, haftowana na tkaninie, 2014
Koncept Ana Teresa Barboza, Rafael Freyre, „Manto: Unia sił”, instalacja Any Barbozy i Rafaela Freyre'a dla Bienal Arte Paiz. „Płaszcz: Unia sił”, instalacja Any Barbozy i Rafaela Freyre'a dla Arte Paiz Biennale, 2021. Tkaczki Dinory López, Alida López, Claudia Telón i Katalina Hernández.
Instalacja składa się z lokalnego kamienia wulkanicznego, z misek z barwnikami: cochinilla, indygo i żółte drzewo, i tkaniny utkanej na krośnie do talii z włókien bawełnianych, barwionych naturalnymi barwnikami.
Koncept: Ana Teresa Barboza i Rafael Freyre, wyprodukowano przez Roberto Román, Ana Barboza i Rafael Freyre,
technika mieszana, Materiały: Onyks Huancayo, wełna owcza i alpaka barwiona naturalnym barwnikiem, szkło, 2017
Koncept Ana Teresa Barboza i Rafael Freyre, Ecosistema del agua, 2019; Artyści współtworzący instalację: Prace kamieniarskie Roberto Román, Tkanie trzciny i trzciny Samuel Goicochea, Eber Goicochea, David Goicochea, Ceramika Elizabeth Vasquez, Adobe Ericka Malasqueza.
Koncept Ana Teresa Barboza i Rafael Freyre, instalacja Tropical Station: A Common Habitat, 2023
Materiały & techniki
Bawełna, wełna, trzcina, glina, mapy geologiczne, mapy krajobrazu i ukształtowania terenu, skały.
Malarstwo, fotografia cyfrowa, rysunek, haft, tkactwo, szydełkowanie/dzierganie, ceramika, rzeźba miękka, instalacje typu environment.
Powiązania
Teresa Margolles (haft)
Carlos Arias (haft)
Olga de Amaral (tkanina)
Daiara Tukano (kosmowizja ludności z trenów Amazonii)
O swojej twórczości
"El bordado y el tejido son técnicas que requieren de un tiempo. Estoy utilizando estas técnicas para hacer un paralelo entre el trabajo manual y los procesos de la naturaleza, creando estructuras con el hilo similares a las que hace una planta por ejemplo. Crear piezas que simulen experimentos, para recomponer la naturaleza con otro orden, enseñándonos a mirarla nuevamente.El tejido en las piezas, nos acerca a la naturaleza, obligándonos a mirarla con otros ojos, a explorar en sus estructuras y sus procesos. La idea es Intervenir el tejido natural para continuar lo que la naturaleza ya empezó, transformarla respetando su flujo natural y su estructura rescatando dentro de todo ese proceso, el trabajo manual."
"La imagen y el material condicionan un tipo de técnica. La elección de los materiales tiene que ver con los colores que provienen de un paisaje, con las fibras que fueron extraídas de un humedal o con las plantas que dejan su esencia en la fibra y que provienen de un lugar particular. El trabajo textil es un lenguaje común, pero al mismo tiempo cada región y cada artesano desarrolla su propia particularidad. Cada tejedor fabrica sus herramientas y eso hace que cada tejido sea distinto. Yo también he desarrollado una técnica particular, que es una mezcla de algo que he experimentado sola y en colaboraciones con tejedoras como Elvia Paucar, procedente de la región de Junín. La colaboración con tejedores tradicionales enriquece el trabajo, no solo visualmente sino que produce intercambios y conversaciones en una labor que normalmente se hace en silencio."
"Soy feminista pero no lo veía así, para mí es más que nada revalorar el trabajo artesanal que no solo fue hecho por mujeres sino también por hombres, como los realizados en cestería o con piedra. Llevarlo al arte contemporáneo, para que haya una visibilización sobre eso y cómo estos trabajos se están perdiendo."
Comments