Najbardziej znana argentyńska artystka pop, reżyserująca happeningi, akcje artystyczne, wikłająca odbiorców i techników, konstruktorów. Odważna, wywracająca porządki, mieszająca konteksty i koncepty. Włączająca nas w swoją grę artystyczną. Ją interesuje współtworzenie, uruchamianie procesu kreacji i przeobrażanie odbiorcy zarówno w artystę jak i w część swojej pracy.
Jej inwencje są efemeryczne, kontestujące porządek kapitalistyczny i artystyczny. To konstrukcje, dekonstrukcje i destrukcje symboli, znaczeń, rzeczy. Jej sztuka jest często imersyjna, dzieje się bardziej niż istnieje w jednej postaci. Jest otwarta i publiczna.
Zadebiutowała mając niespełna 16 lat. Wciąż tworzy, ostatnio apki, oprócz instalacji happeningów.
Jej praca znalazła się na wystawie Museum of Contemporary Art: WACK!: ART AND THE FEMINIST REVOLUTION, projekcie podróżującym z lat 2007-2009, obok obiektów takich artystek jak Lygia Clark,Dara Birnbaum, Judy Chicago, Jay Defeo, Isa Genzken, Lee Lozano, Ana Mendieta.
CV
1946- ur. w Buenos Aires
1962-63- pobyt w Paryżu, stypendium Ambasady Francji w Argentynie; tworzy La destrucción
1964- nagroda Premio Nacional Instituto Torcuato Di Tella za pracę ¡Revuélquese y viva!
1966- wyjazd do Nowego Jorku dzięki stypendium Guggenheima
1976- powrót do Argentyny
1953-1959- Escuela Superior de Bellas Artes Manuel Belgrano , Buenos Aires (rzeźba i malarstwo)
1960-1962- Escuela Nacional de Bellas Artes Prilidiano Pueyrredón, Buenos Aires (rzeźba i malarstwo)
Wystawy i kolekcje
Nicappening Sotheby’s 1973 -akcja charytatywna dla ofiar trzęsienia ziemi w Nikaragui
Centro de Arte y Comunicación, Buenos Aires (1975)
Museo Nacional de Bellas Artes, Buenos Aires (1999)
The Americas Society, Nowy Jork (2010);
Centro Andaluz de Arte Contemporáneo, Seville (2010);
Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires (2011).
Paris Biennial (1961);
Salon de la Jeune Sculpture, Musée Rodin, Paryż (1962);
Du Labyrinthe, Chambre d’amour, Tokyo (1963–64);
La boîte et son contenu, Galerie Legendre, Paris (1964);
Art of Latin America Since Independence, Yale University, New Haven, Connecticut (1966); Imán: Nueva York,
Fundación Proa, Buenos Aires (2010)
the São Paulo Biennial (2010)
Under the same sky, Guggenheim Museum, Nowy Jork (2014)
kolekcje:
the Solomon R. Guggenheim Museum, New York; Art Museum of the Americas, Washington D.C. Olympic Park, Seoul; Museo Nacional de Bellas Artes and MALBA, Buenos Aires; The Museum of Modern Art, New York; and Centre Georges Pompidou, Paris.
Najważniejsze prace
La Destrucción, 1963 - Marta stworzyła różne obiekty, potem zaprosiła znajomych artystów do publicznego zniszczenia ich
Three country happening, 1966 współpraca z Allan Kaprow z Nowego Jorku i z Wolfem Vostellem z Berlinu, happenig wydarzył się symultanicznie w Buenos Aires, Berlinie i w Nowym Jorku.
La Menesunda,1965 instalacja imersyjna , przestrzeń wielopokojowa, wypełniona neonami, telewizorami, dźwiękami, poduszkami, w którą wchodził widz i mógł w niej przebywać i doświadczać jak tylko chciał.
Revuélquese y viva , 1964-1985
Minuphone, 1967 budka telefoniczna, do której każdy mógł wejść i wybierając numer usłyszeć dźwięki wcześniej zaprojektowane przez Martę
Partenon de Libros, 1983
Konstrukcja oparta na rusztowaniach, przypominająca grecki partenon, opakowana książkami zakazanymi podczas dyktatury militarnej (ksiązki ufundowali uczestnicy). Po zbudowaniu jej, została ona ceremonialnie zniszczona.
Payment of the Argentine Foreign Debt to Andy Warhol with corn, The Latin American Gold, 1985 Sera zdjęć z Andy Warholem, na której sportretowana jest i Marta i Andy, Minujin wręcza Warholowi banany jako spłatę długu argentyńskiego.
Techniki
instalacje, malarstwo, performance, multimedia, zwierzęta, jedzenie, neony, materace, poduszki, kartony
Konteksty i powiązania
Dzieciństwo Marty przypada na okres pierwszej prezydentury Juana Perona (1946-1952).
Dyktatura militarna w Argentynie trwała od 1976 do 1983, nazywana była eufemistycznie przez wojskowych Procesem Reorganizacji Państwa, który polegał na bezwzględnym ograniczeniu swobód obywatelskich i eksterminacji wrogów politycznych. Do tej pory zidentyfikowano około 13 000 zaginionych (desaparecidos,przypadki politycznych morderstw).
Instituto Torcuato Di Tella in Buenos Aires - 1958-1970, organizacja pozarządowa i centrym artystyczne wspierająca rozwój sztuk wizualnych, teatru i sceny muzycznej w Buenos Aires. Instytut przyznawał granty, stypendia i nagrody na talentów w tych trzech dziedzinach.
O swojej sztuce
Art is too elevated and it shouldn’t be. Art should be about doing; it is not about people buying it. You don’t need to understand art; you only have to live in art. I live in it."
"... art is above religion and politics because all humans are capable of creating, and we are all artists ."
"I wanted to interpret reality and express it my own way. "
" We were creating things that weren’t sculptures, we wanted to break with the established easel painting. Our goal was to attract the public, to do popular art, then it turned into pop art."
Comments